من عاشق اس ام اس و ای میلم (یا پیامک و پست الکترونیکی)! اینها برای من وسایل خیلی باارزشی هستند که باعث شده اند با بسیاری از دوستان و اعضای فامیل که سالها ارتباطی با آنها نداشتم (چون در شهرها و کشورهای دیگری زندگی می کنند) مرتباً در تماس باشم، یا وقتی فرصت نمی کنم به اقوام یا دوستان نزدیکم سربزنم به آنها نشان بدهم که به یادشان هستم. این کار باعث غنای روابط اجتماعی من شده و پیوندهای محبتم را با آنها محکمتر کرده است.

اما نمی دانم چرا هر چیزی برای بعضی از افراد اعتیاد آور است. گویی استفاده ي صحیح از هیچ چیز را بلد نیستند و با همه چیز بازی می کنند. امروز شاگردم که دختری 16 ساله است سر کلاس درس تقویتی اش تمام مدت، حواسش به تلفن همراهش بود که دائم چراغش روشن و خاموش می شد. گفت دوست دوستش است که دارد برایش اس ام اس می فرستد، چون دیشب برایش اس ام اسی فرستاده، بدون اینکه خودش را معرفی کند و حالا او می خواهد بداند که اس ام اس از طرف چه کسی بوده است. هر طور بود خودش را کنترل کرد تا ساعت درس تمام شد. بلافاصله بعد از اتمام درس شماره ي او را گرفت و شروع به صحبت کرد. اول برای مدتی خودش را معرفی نکرد و به هم متلک گفتند و توهین کردند. بعد هم که خودش را معرفی کرد خط و نشان کشیدنها و تهدیدها شروع شد و شاید بیش از یک ربع ساعت ادامه داشت تا اینکه خدا را شکر پدرش آمد دنبالش. همین شاگردم چند روز پیش می گفت روزی بیش از 50 اس ام اس می فرستد و همین قدر هم دریافت می کند. واقعاً تلفن همراه بلای جان این نسل شده و قسمت عظیمی از وقتشان را به هدر می دهد.

بعد از تمام شدن پيام  بازرگاني،چند دقيقه اي طول كشيد تا به خودم آمدم . يك كودك حدوداً 3 ساله با قاشقش مشغول پخش و پلا كردن غذايش به اطراف است . پدرش حرف هاي خود را شروع مي كند . از اين مي گويد كه چقدر او و مادرش در مورد آينده ي او نگرانند و براي او چه مواردي را در ذهن دارند. كودك با شدت بيشتري غذا را به اطراف بخصوص صورت پدر پرتاب مي كند . پدر در پايان هر جمله از محبت هاي فرزندش بيشتر نصيب مي برد . گويي فرزند اصلاً به اعتنايي ندارد و او براي خود حرف مي زند . اما همه چيز به يكباره تغيير مي كند .