|
مجله اینترنتی فریا در اشاره به روشهایی برای پس انداز از یک کارشناس اقتصاد و امور مالی، نقل کرده بود "اگر زمان نسبتا زیادی را به کاری که آنرا "وقت گذرانی" می نامیم سپری می کنید و درطی آن مسلما پول خرج می کنید، باید تغییر روش داده و از وقت خود برای انجام کارهاییکه درآمدی هم نصیب شما می کنند استفاده کنید"
در عجبم که چطور دانایان امروزی زندگی را محصور در کار و لذت بردن از درآمد می بینند در حالیکه گذشتگان می گفتند گر زمین و زمان بهم دوزی ندهندت زیاده از روزی نمی دانم حساب این تفاوت را باید به پای افکار پوسیده گذشتگان و تکنولوژی های فکری نسل کنونی گذاشت یا ریشه را باید در جایی دیگر جستجو نمود. مسلماً هدف ایده ها و مکاتب اقتصادی ای که به وجود آمده اند فراهم نمودن آسایش برای بشر بوده است. اما آمارهای جهانی نتیجه ای برعکس را نشان می دهند. سایت ایرنا نتایج تحقيق يك موسسه وابسته به دانشگاه سازمان ملل را نقل کرده که می گوید "40 درصد تمامثروت جهان در اختيار تنها يك درصد از جمعيت آن است ، در حاليكه ۵۰درصد از جمعيتجهان فقط يك درصد ثروت آن را دارند. "و این مطلب نشانگر شکست این مکاتب است و به ما گوشزد می کند که آرامش و آسایش را باید در جایی دیگر جستجو نمود. در کنار این مغز های فعال که برای پیدا کردن طرق آرامش در تکاپو هستند ، تاریخ به افراد دیگری نیز اشاره دارد که به معرفی راههای آسایش و طرق آن پرداخته اند.کسانی که از سوی پروردگار عالمیان مامور هدایت نوع بشر و رهانیدن مردمان از تیرگی نادانی بوده اند. وجودات مقدسی که در مقابل این آموزه ها هیچ نخواستند و خود در نهایت سادگی زندگی را بسر برده اند . آیا هیچ کدام از پیامبران الهی را می شناسید که به واسطه موفقیت شغلیش معروف باشد؟ آیا پیامبری را سراغ دارید که در خانه ای بزرگ و با وسایل رفاهی روزگار را به لذت بردن از نعمتهای مادی سپری کرده باشد؟ و بالاخره در گفتار آن راهنمایان نشانه ای از دعوت به ثروت اندوزی و کسب مال سراغ دارید ؟ مطمئناً جواب همه این سوالها منفی است. چون ایشان می دانستند که ثروت مانند سدی محکم است که میان خداوند و بندگانش فاصله می اندازد. برای بازماندگانشان ارثیه های آنچنانی به جا نگذاشتند، زیرا آگاه بودند که گنج بر رنج انسان می افزاید و ثروت عالم به هیچ کس وفا نمی کند و هر چه فنا پذیر باشد را لایق اعتنا نمی دانستد، مگر به میزان لازم چون به قول استاد سخن سعدی: چشم تنگ دنیا دوست را یا قناعت پر کند یا خاک گور برای ما انسانهایی که در اطرافمان انواع جاذبه های مادی در نهایت دلربایی وجود دارد غیر ممکن است که یک شبه پشت پا به همه آنها بزنیم و در گوشه ای عزلت اختیار کنیم که این هم باز افتادن از آن سوی بام است. اما با کلید تدریج کارها آسان می شود. باید از تعلقمان به اشیاء مادی کم کنیم و پای بند آنها نشویم. عمر گرانمایه را صرف جمع کردن مال نکنیم و به خاطر بسپاریم که پول برای آدم است نه آدم برای پول. تنها به میزان لازم ازنعمای مادی بهره مند شویم و لذت را در تسلط بر خواسته های پایان ناپذیرمان جستجو کنیم که آن نیز مجاهده ایست بس عظیم و ارزشمند. به قول سعدی اگر لذت ترک لذت بدانی دگر لذت نفس لذت ندانی
|
