گنه كرد در بلخ آهنگري

به شوشتر زدند گردن مسگري

ديشب در قطار با صحنه‌اي مواجه شدم كه به شدت مرا تكان داد و آه از نهادم برخاست. مرد جوان به‌ظاهر متشخصي بليطي داشت كه اسمش در آن به درستي ثبت نشده بود؛ به جاي وحيد نوشته بودند وحيده و بليط ويژه ی خواهران به او داده بودند و او هم دقت نكرده بود. مأمور كنترل بليط گفت اين بليط باطل است و شما بايد پول يك بليط كامل را بپردازيد تا در كوپه ي ديگري به شما جا بدهيم. مرد جوان هرچه اصرار كرد مأمور نپذيرفت و به ناچار پول بليط را پرداخت و جايي در كوپه ي پهلويي ما به او داده شد.

در اين دنياي پر آشوب و پر غوغا

دگر رنگين كمان

 روياست.

دگر آواز بلبل ها و شادي پرستوها

خيال است

به دور از ذهن آدمهاست.

دگر كمتر كسي در كوچه و بازار،  ناي گفتگو دارد.

خسته ام، خسته از این دنیای سیاه و سفید قلبم و مردمانی که خاکستری را نمی شناسند. آبی آسمان را نمی بینند و بر سبزی سبزه ها می خندند. خسته ام، خسته از دل بستگی هایی با رنگ عشق، با نام عشق و با هر چه دروغین است از عشق، خسته ام از این چشم های پر دروغ که پیشه ی شان فریب است و رسم شان نیرنگ. خسته ام، خسته ام از خودم، دنیای خودم و مردمان دور و اطرافم. خسته از روزگار تیره و مکار که همه را با کام شهوت پرستی و راحت طلبی می بلعد و ذره ذره انسانیت و صداقت را می سوزاند و از بین می برد و جز افسانه ای از آن باقی نمی گذارد. خسته از بیهوده بودن ها، خسته از بودن و بدین سان زیستن. خسته ام آری، خسته ام.

در کشور ما ایران منابع قانونی چندی برای حفاظت از حقوق اساسی و انسانی اتباع ایرانی وجود دارد. بدون شک، قانون اساسی به عنوان عالی ترین سند حقوقی کشور در اصول 19 الی 41 به تشریح این حقوق پرداخته و آنها را بیان کرده است. هر چند که ضمانت اجرای این اصول به وضوح بیان نگردیده و مشخص نیست که اگر مفاد این اصول در باب حقوق ملت نقض گردید مردم ایران می بایستی به کدام مرجع عارض شوند و داد از دست رفته خود را بستانند.