امروزه بسيار اين حرف را مي شنويم كه مردم ايران از تاريخ سرزمين خود آگاهي كافي ندارند و اين موضوع باعث مي شود كه اشتباهات خود را بارها و بارها تكرار كنند و از آنها درس عبرت نگيرند. واقعاً كمتر دانش آموزي را ديده ام كه به درس تاريخ علاقه داشته باشد. از شما چه پنهان، خودم هم در دوران تحصيل هيچوقت به درس تاريخ علاقه نداشتم. اما بعد، وقتي به دليلي شروع به مطالعه ي تاريخ كردم فوق العاده به آن علاقه مند شدم. راستي، تاريخ چه فايده اي دارد؟

"6 ماه پيش ماشين لباسشوئي مدل جديدي خريدم و ناچار شدم سرويس لوله كشي جديدي درسرويس بهداشتي پياده كنم. پس كف آشپزخانه را عوض كردم و مجبور شدم ديوار خانه را هم رنگ كنم. سپس در يافتم كه سرويس بهداشتي، زيباتر از خود آشپزخانه شده براي بر طرف كردن اين تضاد، آشپزخانه را هم تميز كردم؛ اما بعد دريافتم سالن هم قديمي است؛ بنابراين سالن را هم بازسازي كردم و از اتاق نشيمن زيباتر و دلپذير تر شد. براي همين اتاق نشيمن را هم بازسازي كردم. در اندك زماني جريان بازسازي، به كل خانه سرايت كرد" (1)

يادم مي آيد يكي از دوستان مسلمانم مي گفت حضرت زرتشت پيامبر بر حقي نبوده است، چون پيروانش دو جور خدا دارند: اهورامزدا يعني خداي خوبي و اهريمن يا شيطان، پس زرتشتيان مشرك هستند. البته در اينجا نمي خواهم در مورد حضرت زرتشت و عقايد پيروانش صحبت كنم، آنچه مرا به ياد این سخنِ دوست عزيزم انداخت، سريال اغماء بود. شباهتي بين عقيده ي زرتشتيان به وجود اهورا مزدا واهريمن با ماجراي الياس و خدا نمي بينيد؟

انسان به عنوان اشرف مخلوقات در دایره هستی دائما به خود می بالد و می نازد، به حسن و جمال، به ثروت، به فرزند، به حسن سلیقه و علم و......... اما روی سخن با توست، با من و با همه است؛ همان من و ما وتویی که یکی از شاهکارهای خلقت به حساب می آئیم. شاهکاری که از جنس گل است و بی ارزش. اگر روح در کالبد من و ما و تو نبود، چه فرقی مابین ما و دیگرمخلوقات خداوند بود؛ خداوندی که نقشی زیبا زد و نسیم جان بخش روح خویش را در ما دمید. او گنجی مخفی بود، ما را آفرید تا شناخته شود، تا همواره تو را در کنار و حریم منزل خود بیابد و تا هر لحظه که عاشقانه او را بخواهی بیابی. او به تو به ما وبه همه نزدیک است؛ آنچه در وجودت مستور است را آشکارا می داند .