|
پنجشنبه, 14 دی 1385 15:14 |
|
تعداد بازدید :5407 |
|
در دنیایی که منطق و علم به بتی بدل شده که قلب جوان را به طپش هایی تند و نا بهنجار وا می دارد و او را تا ناکجاآباد ِ هویّتی دروغین و توخالی - به سرابی که در آغاز باور نداشت چنین تهی باشد- می رساند؛ در دنیای ماده و ماده پرستی که برای عقلِ همه چیز دان و دانشِِ روشنگر، هویت ها و اصالت ها قربانی می شود، به راستی چه چیزی است که می تواند ضامن حفظ جامعه ای سعادتمند بر مبنای اصول اخلاقیِ ماندگار باشد ؟
آنچه امروز جوانان به دنبال آن می دوند و نمی دانند آخرش کجاست علمی است که نه تنها خالص نیست، بلکه با سیاست ها و اندیشه هایی مادی و پوچ گرا عجین گردیده است. علمی که در لباسی زیبا و فریبنده قلب پر آرزو و در تکاپوی جوان را به چنان بیرا هه هایی می کشاند که حتی شاید نتواند دوباره به آغاز بازگردد، و این جاست که در این مسیرِ سخت ناهوار و مه آلود و ناپیدا مقصد ، پس از چندین سال تلاش بی وقفه و صرف نمودن عمر گرانمايه، شاید بتواند به جواب این سؤال پی برد که آیا همۀ آنچه من در جستجویش بودم تاخوشبخت و بی نیاز م سازد، همین بود؟ مدرک از پیِ مدرک ، علم روی علم ، سؤال پشت سؤال ! آیا او که تازه پای پر توان و نیرومندخود را در مسیر پردردو رنج زندگی گذارده، به این سؤال می اندیشد که در امتداد این راه نامعلوم - هنگامی که شاید دیگر پاهایش چون سالیان جوانی توان پیمودن هر راهی را نداشته باشد- به چه چیزی خواهد رسید که بتواند بقای شادابی و آرامش قلب و روح و زندگی او و شاید خانواده اش را تأمین و تضمین نماید ؟چه بسا آنانی که مدارج عالیۀ علم و پیشرفت مادی را طی کرده اند، هنوز در جواب این سؤال، سرگردان، به این سو و آن سو می دوند و چه بسا بسیارانی که خسته و ناامید از نیافتن آنچه يقين داشتند در این راه خواهند یافت، به بن بست بی سرانجامی و ناکامی رسند، كه آنگاه دیگر یارای بازگشتن و یا دوباره آغاز نمودنشان نیست و چون هزاران هزار مردم امروزي به درِ بی خیالی می زنندومنتظرمي مانند تا روزی چشمانشان برای همیشه به روی این دنیای بی تفاوتی ها و ناکامی ها بسته گردد. وبه راستی چقدردردناک و غمناک خواهد بوداين سرانجام! از بُعدی دیگر که به این علم گرائي مطلق بنگریم می بینیم که ریشۀ بسیار ی ازنابسامانی های کنونیِ افراد در همین هرج و مرج ناشی از ناتوانیِ علم و منطق بشری در حل مشکل اونهفته است.خشونت و خشونت پرستی که درمیان بسیاری از جوانان مخصوصاً در سنین پائین رواج یافته است، پناه بردن به مواد مخدّر، عزلت و گوشه گیری از اجتماع و غرق شهوات و لذّات آنی و زودگذر گشتن، همه ناشي از همین بی سر و سامانی هاست. معضل دیگری که روز به روز بر این هرج و مرج و بی اعتباری علم و عقل مطلق می افزاید این است که چون جوانِ آگاه جامعه به ناقص بودن و نسبی بودن علم و دانش بشر پی برده است و از طرف دیگر خود را پایبند هیچ اعتقاد و دیانتی نمی بیند، به این باور روی می آورد که آنچه خود فکر می کند درست است؛ چرا که مبنای عمل او، وجدان خودش است که منبعث از این اعتقاد است که هر کس، خود به تنهایی می تواند به حقیقت برسد و خدا در وجود هر کس هست ونتيجه مي گيردكه پس هر چه من فکر مي کنم و صلاح بدانم که درست باشد، بی شک همان صحیح خواهدبود. و به این ترتیب اخلاق، معیاري شخصی خواهد یافت والبته معیار هر فرد با دیگری متفاوت خواهد بود؛ چرا که شخصیت ها و عقاید و سلایق متفاوت اندو اينجا ديگراين اجتماع است كه خلاء روجاني زندگي جوان رابه عنوان عضوي از آن، دامن می زند؛ چرا که خود، بر بی نظمی و بی اعتقادی استوار است. به هر حال تصور من چنين است كه آنچه می تواند قلب جوان را به اعتقادی محکم و راسخ وادارد، آن چنانکه سهمگین ترین طوفان های امتحان و مشکلات نتواند آن را سست نماید، تنها و تنها روحانیتی است كه ناشی از اصول ايماني واخلاقی ماندگار دربستر تاریخ مي باشد و آنچه که در طول تاریخی چندهزار ساله توانسته قلوب میلیون ها نفر را، در زمان خود و به هنگام خود، زنده و متمسک به این اصول نگه دارد؛ تنها دیانت و خداپرستی، آنگونه که ادیان نمایانده اند، می باشد؛ دیانتی که چون بشارتي آسمانی برای مردمان هر دور و زمان است و به منزلۀ گشوده شدن دروازه های رحمت و محبت خالق عالمیان به روی بشر سر خورده از مادیات و علوم و مکاتب و روشنگری های کاذب، بوده وهست؛ دیانتی که نه تنها مخالف و مغایر با علم حقیقی و منطق راستین بشری نیست، بلکه آن را تأیید می نماید و با آن همراهي مي كند. بااين باوروبينش، علم و علم پرستی دیگر قبلۀ آمال نسل جوان نخواهد بود؛ چرا که اعتقادش آن را امری ضروری می بیند و با آن در هماهنگی و همسایگی است؛ اعتقادی که در قلب او ریشه دوانیده و بر کنه وجود او ودرنتيجه، برخصوصیات و اخلاقيات او تأثيرگذاراست.
|
