اگر شما هم مثل من در کودکی عاشق افسانه های اسرار آمیز و تخیلی بوده اید ، حتماً داستان علی بابا و چهل دزد بغداد را به یاد دارید؛ منظورم آن قسمتی است که علی بابا جلوی کوه بزرگ سنگی می ایستد و می گوید باز شو ساسامی ، و تخته سنگها کنارمی روند و او به داخل کوه می رود و گنجی گرانبها و باور نکردنی پیدا می کنند که او را تا آخر عمر ثروتمند می نمايد. درست است که اکثر ما این داستانها را افسانه می دانیم؛ اما در این افسانه ها و داستانها حقیقتی نهفته است که ما نمی توانیم منکر آن شویم.

 اين هفته تب كنكورخيلي بالاگرفته. هردوستي را مي بيني ازكنكور مي گويد وترس از اين كه رتبة بالايي نياورد. بعضي ها هم مي ترسند ازاين كه مجاز به انتخاب رشته نشوند. تلفن زنگ مي زند ...دوستم بود؛ زنگ زده بود كه بايكي مثل خودش صحبت كند، شايد اضطرابش كم شود؛ اضطراب اين كه وقتي كارنامه اش رامي گيرد بايك عدد سه چهاررقمي به بالا مواجه نشود. اما من چطورمي توانم به او اميدبدهم؟ آخر خودم هم نگران نتيجه هستم. ولي اين همه نگراني واقعاً براي چيست؟ آيا ارزش دارد كه به خاطر نتيجة يك امتحان اين قدر نگران بود، مريض شد، حتي سكته كرد و مرد!؟

دین و علم دو مقوله متفاوت انسانی و مرتبط و با زندگي نوع بشرند . این دو مقولة مغایر در عین تفاوت موضوعی دارای یک خصیصه و ویژگی مشترکند و آن نقش و اهمیت اساسی و حیاتی آنها در مسیر تکامل و تعالی آدمیان است .

 انسانها ناخواسته و تنها بر حسب حاجات و نیازهای اجتناب ناپذیر خود به این دو مقوله مهم روی آوردند . کم کم ارزش و اهمیت آنها بیش از پیش بر انسان و جامعه انسانی هویدا گردید و هر یک رفته رفته نقشی اساسی را در مسیر تعالی و ترقی بشر و بشریت ایفا نمودند .

بارها و بارها درباره اینکه چرا باید نماز بخوانیم وچه اجباری در این موضوع است فکر کردم ولی جوابی نيافتم، از هرکس هم می پرسیدم جواب درستی نمی شنیدم؛ یا اگرجوابی می داد قانع کننده نبود.مثلاً یکی از جوابها این بود که به خاطر این می خوانیم که سپاس گزار نعمتهای خداوند باشیم. در جواب این جمله همیشه این به فکرم می رسید که اگر دعا شکر خوانده شود؛ دیگر نیازی به خواندن نماز نیست. ولی یک روز یک مقاله خواندم و به جوابم رسیدم.