پرگاری ذهنی بردارید و نوک آن را در منزل خود قرار دهید وبعدهانه ي پرگاررابه اندازه ي مسافت روی زمین باز کنید، بعد دایره ای رسم کنید، همه ي انسانهائی که در این دایره هستند بخشی از اعضای خانواده شما محسوب می گردند.

نامه‌اي به نسلهاي آينده، به مردمي كه 500 قرن ديگر در سرزمين ايران زندگي مي‌كنند. 500 قرن زمان زيادي است. ما هيچ نشانه و تصوري از مردم 500 قرن قبل از خودمان نداريم. اما اميدوارم براي شما كاويدن گذشته‌ها آسان‌تر از امروز باشد، چرا كه زندگي شما بسيار متفاوت از زندگي ماست. شايد براي شما ايران يك كشور نباشد. نمي‌دانم اصلا تصوري از ملت داريد يا نه، اما احتمالا ايران بيشتر براي شما يك مكان است، يك فرهنگ، يك قوم يكپارچه كه يكي از بي‌شمار عناصر تمدن شما را تشكيل مي‌دهد و شايد نتوانيد تصور كنيد چقدر اختلاف و تنوع در درون آن وجود داشته. شايد هم(اميدوارم) براي شما تفاوتي ميان يكپارچگي و تنوع وجود نداشته‌باشد. اما يك چيز را مطمئنم و آن اينكه نام ايران براي شما به هيچوجه بيگانه نيست. شما در تاريخ خوانده‌ايد و مي‌دانيد كه در نيمه‌هاي قرن 19 مسيحي در ايران خدا با بندگانش سخن گفت و بهاء خودش را به آنها نشان داد و جرياني را آغاز كرد كه قرار بود به بناي تمدني جديد منجر شود؛ تمدني جهاني كه حاصل تلاش همه مردم دنيا و جلوه‌گاه وحدت نوع انسان است.

 به مناسبت 16دیماه روز جهانی یتیمان جنگ