|
منجمان درطي ساليان دراز،باوسائل ساده وگاه پيشرفته به آسمان نگاه كرده واين كهكشان زيباتوسط آنان رصدشده ومي شود. گاهي ستاره اي رادرغرب مشاهده مي نمايندوزماني ديگر،اختري درشرق جلوه مي نمايد. گاهي سياره اي راكشف مي كنندولحظه ي ديگر،ستاره ي پرنوري درمقابل چشمشان ظاهروهويدامي گردد.زماني ونوس زيباخودنمايي مي كندوموقعي ناهيدبه عشوه گري مي پردازد.
منجمان درطي ساليان دراز،باوسائل ساده وگاه پيشرفته به آسمان نگاه كرده واين كهكشان زيباتوسط آنان رصدشده ومي شود. گاهي ستاره اي رادرغرب مشاهده مي نمايندوزماني ديگر،اختري درشرق جلوه مي نمايد. گاهي سياره اي راكشف مي كنندولحظه ي ديگر،ستاره ي پرنوري درمقابل چشمشان ظاهروهويدامي گردد.زماني ونوس زيباخودنمايي مي كندوموقعي ناهيدبه عشوه گري مي پردازد. دربين اين ستارگان وسيارگان، كه شب تيره رانورباران مي نمايند، عده اي ازنجوم كوچك هستندكه دركنارهم بارنگ هاي متنوع وزيبا، مجموعه ي بزرگتري راتشكيل مي دهندكه ازاين اختران كوچك تشكيل يافته ونامش راعقد ثرياگذارده اند. اين مجموعه ي معروف، كه براي اثبات وجودخود وحدت وهمبستگي ستارگان خردراقبول كرده، درآسمان سمبلي اززيبايي وجمال رابه نمايش مي گذارد. حال بياييم به عالم انساني سفري نماييم؛ به جهاني كه حضرت باري تعالی نمايندگان خودرادرآن مستقركرده وبه القاب خليفة الله، اشرف مخلوقات و رتبه اولی مفتخرفرموده. ببينيم دراين عالم ودربين انسان هاوحدت چگونه است؟ آيادرميان اين نفوس انساني، وحدت مانندعالم طبيعت بديع وزيباست؟ آيادرنظرماانسان هااشرف مخلوقات فقيروغني، سياه وسفيد، آفريقايي وآسيايي، غربي وشرقي، مسلمان ومسيحي يكسانندوازحقوق واحدبرخوردارند؟ اگرجواب مثبت است، چراجدال ونزاع صورت مي گيرد؟ چراكشورگشايي ولشكركشي مي شود؟ به فرموده شاعرجليل جناب نعيم: اين همه تيپ و توپ و طياره اين همه تير و تيغ و خمپاره اين همه بمب وكشتي و بالون اين همه حصن و قلعه و باره اين همه موج وفوج وخنجركش اين همه جوش وجِِيش وجراره براي چيست؟ براي چه برادركشي؟ براي چه تحريم اقتصادي؟ براي چه بمباران شيميايي؟ براي چه تبعيض نژادي؟ وبراي چه اختلافات مذهبي؟ البته شاعرشيرين سخن جناب نعيم درآخرين بيت مي فرمايند: پس ببايست چاره اي ناچار چيست ازبهرخلق بيچاره پس پروردگارمهربان، به فضل وموهبت خودعالم انساني راغريق رحمت نموده ومشكلات اين جهان رابه يدتواناي شارع خودمرتفع نموده است؛ شارع قديري كه احكامش حصن متين دراين جهان پرآشوب، ايجادنموده. حكمي ازيراعه مباركشان جاري وساري گشت كه پاسخي مهيمن براي مشكلات عالم انساني است؛ درياق اعظم وطلسم اكبراست؛ آن حكم، وحدت عالم انساني است. وحدت يعني همبستگي، تعاون، تعاضد؛ يعني محبت به نوع بشر. وحدت يعني يكپارچگي بين تمامي اديان الهي. به فرموده بزرگي: «همه باريك داريم وبرگ يك شاخسار.» اگرايمان داشته باشيم كه خداوندماراازيك تراب خلق كرده وبه تراب راجع مي نمايد؛ اگرباورداشته باشيم كه فرقي بين من كه دربزرگترين وثروتمندترين كشورجهان وآن بومي آفريقايي كه درجنگل زندگي مي كند، نيست؛ اگرهمه عالم رااعضاي يك خانواده بدانيم؛ واگرمنافع ديگران رامانندثمرات زندگاني خودقبول كنيم؛ آن وقت وحدت عالم انساني جلوه مي نمايد. آن وقت انساني مي شويم كه حق خواسته وبه فرموده او، «امروزانسان كسي است كه به خدمت جميع من علي الارض قيام نمايد».البته منظورازوحدت عالم انساني اين نيست كه نژادهايكي شوندومقام ومنزلت وجايگاه درجامعه دريك رتبه قرارگيرد؛ بلكه همه باهرشرايطي كه داريم، هماهنگ وهمسوشويم، اهدافمان رايكي كنيم وبه سوي كمال حركت نماييم ومشكلات ديگران، مشكلات ماگرددودررفع آن نهايت بذل همت رامجری داريم وكينه هابه دوستي ومحبت تبديل گردد. آن وقت عالم انساني نمونه عالم ملكوت گردد؛ ظلماني است، نوراني گردد؛ ناسوتي است، لاهوتي گردد؛ زميني است، آسماني گردد. وآن زمان است كه تأييدات الهيه شامل گردد، فضل يزداني جلوه نمايدوبهشت برين دراين جهان فاني رخ بگشايد.
|
