پوشش فرای آنکه به عنوان یک نیاز بنیادین مادی برای بشر به حساب می آید،  عاملی برای نمایش اعتقاد و شخصیت افراد تلقی می شود و به نوعی پرچم وجودی انسان است . ما می پوشیم و به وسیله نوع پوشش بخشی از هویت خود را به مردمان عرضه می نماییم . چنانکه به عنوان مثال شیوه لباس پوشیدن یک پزشک به خوبی گویای شغل و نقش او در جامعه است. در مورد سایر اقشار جامعه نیز این اصل به کلی صدق می کند و شیوه ها و طرق پوشش سایر افراد را نیز شامل می گردد؛  به گونه ای که ازهر فردی با نوع لباس پوشیدن خاص ؛ ویژگی های شخصیتی و اخلاقی مخصوصی را انتظار داریم . این، در واقع حاصل از هنجار ها و ارزشهایی ناشي مي شودکه بزرگ شدن و زندگی كردن در جامعه ای با فرهنگ و اعتقادات خاص، بر ما عرضه می نماید .

 سه شنبه 24 اکتبر 2006 - 02 آبان 1385

تقدیم به دوست عزیزم : ف.م که اندیشه نگارش مقاله ای با این عنوان را به من داد .

زنان از دیرباز در تاریخ کشور ما به دلایل گوناگون در معرض یک نا برابری محسوس قرار داشته اند و همواره سایه مردان را به عنوان افرادی که از لحاظ مقام در رتبه ای مافوق آنان قرار داشته اند، تحمل می نموده اند . بیش از دو قرن نیز از نخستین تلاشهای روشن فکران در ایران جهت احقاق حقوق این قشر بزرگ اجتماع نمی گذرد . این تلاشها که با تغییرات سریع فرهنگی و مساعدت دولت ها نیز هماهنگ گشته است،  با وجود موفقیت ها ی فراوان، ارزشمند و تاریخی ؛ هنوز به آرمان نهایی خود که برابری حقوق مردان و زنان است دست نیافته است و اینگونه به نظر میرسد که تا وصول به این مقصود هنوز راه درازی در پیش است .