"به کجا چنین شتابان؟؟؟"

می گویند روزی لوئی شانزدهم گفت:"بعد از من هرچه بادا، خوش باد"

واطرافيانش نیز اورا به خاطر این طرزفکر ستودند.

چقدر خوبست همه چیز برای من مهیا باشد و همه کارها بر وفق مراد من گردد.همه در خدمت من باشند و به خاطر راحت و آسایش من، راحتی و آسایش خودشان را فدا کنند. همه امور عالم تا جایی اهمیت دارند که به خوشی وآسایش من ختم شودو بقیه اصلا اهمیت و ارزشی ندارند.

اما آیا واقعا اگر چنین شود وبقیه برای رفاه من کارکنندویا آنکه اگر بتوانم با زوریا پول ویا با قدرت ،این شرایط را برای خود وجامعه ي خود فراهم آورم؛ خوشبخت و سعادتمند خواهم بود؟ این طرز تفکر و نگرش در دنیای امروز ما نیز خود را نشان می دهد و کم وبیش بر تمامی روابط واعمال ما سایه افکنده است . اگر این نحوه تفکر در زمان لوئی شانزدهم سبب نابسامانی اوضاع یک ملت و کشور می شد، در دنیای امروز که تمام اجزایش به هم ارتباط یافته است، سبب ایجاد مشکلاتی بین المللی و همگانی می شود. چنین نگرشی باعث می شود که اوضاع واحوال دنیا کلا به هم بریزد.

دنیایی را در نظر بگیرید که درآن هرکس به فکر خودش است؛ هرکشور تنها به تامین مصالح خود مشغول است وبرای تامین این مصالح از لطمه زدن به حقوق ومصالح بقیه ابائی نداشته و بی رحمانه با پشتوانه زوروزر خود می تازاند؛ یا فردی که برای تامین منافع خود به مصالح جمع توجه نداشته و به قیمت زیر پا گذاشتن افراد وحقوق آنها، منافع زودگذر خود را تامین می نماید.

و یکی نیست که از این افراد و جوامع بپرسد:"به کجا چنین شتابان"؟ آیا نمی بینید که اقدامات شما وامثال شما سبب ایجاد مشکلات بسیاری در عالم شده است؟ آیا درد ورنج حاصل از این مشکلات را حس نمی کنید؟ آیا در نیافته اید که نفع جزء تنها در نفع کل حاصل می شود؟ آیا آینده نگری و عاقبت اندیشی آن را ندارید که دریابید اگر چنانچه بر اثر این تفکر و اعمال، منافع آنی و زود گذر شما در مقطعی از زمان حاصل شود، باز هم در دراز مدت مصالح کلی شما به خطر خواهد افتاد و ضرر خواهید کرد؟ اگر جامعه و عالمی که در آن زندگی می کنیم مریض، دردمندوفلج باشد؛به زودی این درد و مرض شما و همه مارا فرا خواهد گرفت وفلج خواهد ساخت؟ به کجا چنین شتابان؟