دوبال برای پرواز

دربيشترمجامع دنيا صحبت ازاحقاق حق است. صحبت ازبي عدالتي وظلم است. صحبت ازپايمالي وزائل شدن عدالت است.

آيا تا به حال سري به دادگاه هاي خانواده زده ايد، وازنزديك بامسائل مردم آشنا گرديده ايد؟ بدنيست امتحان كنيد. شايد درآن جا مادري ديده باشيد كه بايك دست كودك خردسال خود راكشان كشان مي برد وبادست ديگر اوراقي راكه حاكي ازپرونده اوست دردست دارد، وبا صداي بلند گريه مي كند ومايحتاج روزانه اش را طلب مي نمايدودرجاي ديگر مردي را مي بينيم كه واسفا سرداده كه چراهمسرمن درخانه نمي ماند ودرفلان اداره مشغول كار است؛ وياقاضي دادگاه رامي بينيم كه بعد اززدن چند ضربه چكش حكمش را اعلام مي نمايد وطلاق جاري مي گردد؛ وده ها وصدها ازاينگونه موارد را هرروزه مي بينيم ويا مي شنويم.

به راستي مشكل كجاست چرا مادري باداشتن طفل خردسال بايد نگران مخارج خود وفرزندش باشد وازسوي ديگر چرا مردي نمي تواند قبول كند كه همسرش نيزمي تواند مانند اودرخارج ازخانه مفيد ومثمرباشد. به راستي ريشه ي اينگونه اختلافات كجاست؟ شايدبارزترين اين اختلافات تفاوت هايي است كه جامعه براي زن ومردازلحاظ حقوقي وتربيتي قائل شده است. البته تفاوت ازلحاظ جسماني راكه حق تعالي ازازل اراده فرموده اند، به جهت تكامل نوع انسان؛ ولي حقوقي را افرادبرخودتحميل نموده اند. كجا مي توان ديد كه خداوند بين زن ومرد تفاوتي قائل شده؟ چراماآن راايجاد مي نماييم كه سبب اختلافات عديده گردد؟ حال عصر علم وتكنولوژي است. حال زماني نيست كه دختران را زنده به گور نمايند ويابه ازدواج هاي تحميلي مجبورشان سازند. به همين خاطر،دراين زمان شايد يكي ازبهترين راه حل هاي اين مسئله ي مهم تساوي بين رجال ونساء باشد. مسئله اي كه درحل آن عالم شرق و غرب، هردودرافراط وتفريط گرفتارش هستند. يكي بي بند وباري راميزان وملاك قرار مي دهد وديگري درحصار گرفتن ومحدود كردن رااذعان وقبول مي نمايد؛ ولي شايد مي توان راه حل سومي رادربوته ي امتحان گذاشت وبه قول شاعرشيرين سخن سپهري « چشم ها را بايد شست جور ديگر بايد ديد»

بايد اينگونه ديد كه زن ومرد مانند دوبال پرنده اي هستند كه مقصدشان وهدفشان كسب كمالات الهيه است، وبراي صعود، هرپرنده اي به دوبال نياز دارد كه اگر يكي صدمه ياآسيبي بيند، پرواز به سوي كمال سخت ويا غير ممكن مي گردد، واگر هم بتواند كمي پرواز كند بايد مشقات فراوان راتحمل كند تااندكي كمبود اين نقيصه را جبران نمايد. پس تساوي بين زن ومرد درعالم انساني امري حياتي ولازم است. البته وقتي صحبت ازتساوي به ميان مي آيد اين بدان معنا نيست كه هردوبايد داراي يك توانايي مساوي باشند، بلكه هركدام ازآن ها درامري مهارت وقدرت كامل را كسب نموده اند، يكي اداره امور منزل را به نحو احسن مجری مي دارد وديگري رتق وفتق امور خارج ازآن را، يكي ازلحاظ نيروي جسماني درنهايت قدرت وديگري ازصبرواستقامت دربرابر مشكلات مانندكوه استوار، يكي عهده دار كارهاي سخت وسنگين وديگري اجرا كننده امور ظريف وحساس، يكي كانون اقتدار وانقطاع وديگري مركز حلم ومحبت، حال هرخانه اي نياز به هردو دارد كه منزل را ملجأ وپناه بامحبت خود نمايند واگر بخواهد هريك ازآن ها حقوق ديگري را ناديده بگيرد وياخداي نكرده پايمال نمايد، اين مأمن امن وآسايش آن ها به جهنمي پرجوش وخروش مبدل گردد. اگر زن وظائف خود را فراموش نمايد وصرفاًبه خاطر آمال وآرزوي خود گام بردارد ويامرد مغرورانه خودرامحورقدرت واقتدار بداند وجزتحكم كاري انجام ندهد،ترقي خانواده وجامعه امريست محال وناممكن؛ ولي اگرهردو رعايت وملاحظه ي همديگر را بنمايند، هردوفيض خواهند برد وجامعه را نيز مستفيض خواهند كرد. پس بايد زنان حقوقي ازقبيل حق تحصيل، اشتغال، حق اظهار نظردرامور، شركت درمجامع عمومي،...را دارا شوند، آنگاه تساوي رجال ونساء سبب ترقي جامعه انساني مي گرددوعالم، نوراني وسبحاني مي شود.