علم به تنهايي؟

پنجشنبه, 30 آذر 1385 11:21

تعداد بازدید :5318

آيا تا به حال تجربه سوار شدن برهواپيما، اين غول آهنين را داشته ايد ؟ اگر داشته ايد چه بهتر و اگر نداشته ايد شايد در بارة پرواز با آن اندكي فكر كرده باشيد. بلي زماني كه بنده براي اولين بار سوار بر اين پرنده شدم با خود فكر مي كردم كه اين دنيا چه عظمتي دارد و از آن مهمتر چه خالق مقتدري! در دل گفتم كه خداوند چه موجود خارق العاده اي به نام انسان آفريده كه مي تواند از تكه پاره هاي آهن وسيله اي خلق كند و از آن در جهت رفاه هر چه بيشتر بهره جويد.البته اين در برابر كاري هائي كه انسان ها از بدايت آفرينش انجام داده اند ذره اي بيش نيست. يعني اين انسان، اين موجود خاكي، با قوه عقل مي تواند از حقايق معلومه كشف حقايق مجهوله نمايد.

في المثل زماني را در نظر گيريد كه آقاي گراهام بل تلفن را اختراع نمود. آيا اعظم تر از اين هديه اي به عالم بشري مي توان داد؛ هديه اي كه در ابتدا هر چند تحفه اي بيش به نظر نمي رسيد اما اكنون مي بينيم كه بدون آن ارتباط بي معناست. در اين قرن عظيم و نوراني كه اينتر نت محصول آن است اگر تلفن نبود حال آيا همچنين شبكه عظيم اينتر نتي مي توانست وجود داشته باشد؟ تصور آن هم محال به نظر مي رسيد تا چه رسد به ايجاد و استفاده از آن.

و يا زماني را در نظر بگيريد كه بمب وديناميت اختراع شد و از ديناميت وبه كار بردن آن در جهت انفجار در داخل حفره هاي زير زميني جهت استخراج زغال سنگ و... استفاده شد. بلي موارد ذكر شده در فوق همان حقايق مجهوله در عالم وجود بودند كه دست تواناي بشر آنها را از حيز غيب به عرصه شهود آورده است و اين همان علم است كه در برابر جهل و ناداني قرار مي گيرد. علم نور است و عدمش ظلمت. علم جوش و خروش است و عدمش خمودت وجمودت؛ چيزي كه در عالم حيوانات بواسطه اين كه عقل و قوه تفكر ندارند، به وضوح ديده مي شود.

ولي آيا اين علم كه سخن از آن رانديم مي تواند به تنهايي براي بشر امروز و يا حتي بشر ديروز كافي بوده باشد؟ آيا علم مي تواند يك تنه در اين ميدانگاه وجود جولان نمايد و چون اسب تازي بي فارس بتازد؟

مسلما اينطور نمي تواند باشد. اين خودرويِ آخرين مدل، با وجود همة امكاناتش نيازمند راننده اي است كه آنرا صحيح و سالم به مقصد رساند و چنين راننده ماهري براي عالم انساني كسي نمي تواند باشد جز دين. شايد اين سئوال در ذهن خطور كند كه علم اين همه خدمت به عالم كرده است، ديگر چه چيزي بالاترازآن مي تواند وجودداشته باشد؟ و يا ديگر چه احتياج به دين دارد؟ بلي درست است، علم خدمات ارزنده و شاياني به عالم نموده است؛ اما اگر خوب تفكر شود واندكي به عقب برگرديم مي بينيم كه همين بشر توانا، با قوه عقل بمبي اختراع مي كند و بدون آنكه ذره اي از عواطف بويي برده باشد آنرا بر سر مظلومان عالم فرومي افكند. مگر كودكان هيروشيما و يا زنان ومردان آن از پير و برنا، گناهي مرتكب شده بودند كه بايد تاوان آنرا آن هم به اين سختي، تا مدت ها پس دهند؟ آيا اگر از يك فرد ساكن هيروشيما بعد از فرود بمب راجع به علم و تبعات آن و كشف ديناميت و مواد منفجره سئوال مي شد همين نظر ما را راجع به خدمات شايان علم مي داشت؟ و يا زماني را در نظر بگيريد كه بشر از تكه هاي آهن وسيله اي به نام چاقو اختراع كرد؛آيا اين چاقو و اين وسيله براي آن است كه گوشت برادران و خواهرانمان را با غضب هر چه تمامتر پاره پاره كنيم؟ و يا هنگامي كه آتش خلق شد براي آن بود كه با آن خانه هم نوعان خود را به آتش بكشيم؟! لا والله اين طور نبايد باشد. پس چرا با اين حقايق معلومه كه براي اكتشاف واختراع آن هازحمات بسيار رفته است اين گونه رفتار مي نمايند؟ تمام اين ها ناشي از آن است كه بشر گاهي دچار غفلت مي شود و روحانيات و اخلاقيات را فراموش مي كندوبه جاي آن هوي و هوس را جايگزين مي سازد؛ روحانيت و معنويتي كه جز در پرتو دين حقيقي حاصل نمي گردد.

اين دين حقيقي است كه مي تواند مسير صحيح و درست را به علم بنماياند و آنرا هدايت نمايد. اين دين حقيقي است كه خلق و خوي بشر را از حالت حيواني خارج مي سازد و آنرا ملكوتي و الهي مي كند و باز اين دين حقيقي است كه بايد با علم بپيوندد تا عالم وجود از آن منتفع گردد. در حقيقت علم ودين مانند دو بال يك كبوتر، در كنار هم و با هم در پروازند ويكي بدون ديگري نمي تواند هيكل زيباي پرنده بشري رابه پرواز وادارد.