|
جمعه, 19 آبان 1385 14:00 |
|
تعداد بازدید :4157 |
|
داشتم از كلاس بر مي گشتم وبه فكرفرورفته بودم، چون صحبتهاي شايان رو م تاثير گذاشته بود؛ آخه امروز توخونه با هم بوديم و اون به حساب خودش با من كلي درد دل كرد. تا حالا اون قدر ناراحت و نا اميد نديده بودمش. از همه چي شاكي بود؛ از زندگيش، خانواده اش، كارش، درسي كه نا تموم مونده بود؛ از آدم هاي بي مرام و بي معرفت. اون با تمام وجود، خودش رو بي هدف و بدبخت احساس مي كرد. دلم به حالش سوخت. بعد كه فكر كردم دلم واسه خودم هم سوخت. من هم مثل اون خوشبخت نبودم. به خونه رسيدم؛ پدرم كه حال بد منو ديد علتش رو ازم سؤال كرد؛ ولي من جواب درستي بهش ندادم. اما مادر كه تحمل ناراحتي منو نداشت، از صحبت هاي اون روز من و شايان برا پدر گفت. پدر مثل هميشه سكوت كرد؛ سكوتي كه از صدها كلام معناي وسيعتري داشت.البته من و شايان خيلي چيزها داشتيم؛ يعني تقريباكمبودي نداشتيم؛ ولي بازم نمي دونم خوشبختي واقعا توچيه كه حالا هيچ كدوم ما احساسش نمي كنيم. اون شب تا دير وقت خوابم نبرد. صبح كه بيدار شدم نامه اي با خط پدر به چشمم خورد.
" پسر عزيزم نگراني هايت خواب را بر چشمم حرام مي كند؛ مي داني كه سعادت تو برايم گنجينه اي گرانبهاست. خوشبختي همه ما جز رضاي خدا چيز ديگري نيست. سعادتي كه با خشنودي كسي غير از خدا رقم بخورد، عين ذلت است. عزيزم سلامتي، فهم و كمال، وادب و وقارت چه؟ آنها را به شمارخوشبختي نمي آوري؟ آيا خوشبختي را در خانه زيبا، بهترين خودروودوستي با جوانهاي چنين و چنان ميبيني كه پايبند عيش و نوشند و جز لذت لحظه اي چيزي نمي خواهند و خود نمي دانند براي چه آفريده شده اند؟ مي دانم كه تواينگونه نيستي. سپهرمن، زندگي چون بوم نقاشي سفيد است، هرچه برآن بكشي حك مي شود. مي تواني نماد رنج و بدبختي ويا نقش شادي و خوشحالي بر روي آن بيفكني و بدان تا زماني كه هدف داري و تلاش مي كني و مثل رود جاري هستي پاك و زلال مي ماني. اما امان از بي هدفي و بي برنامگي. عزيز جانم، طالع و اقبال با گنجينه هاي خود به سراغ كساني مي رود كه با اعتماد به نفس و جرات بسيار، در جستجوي حق خويشند؛ اما حق تو از زندگي چيست ؟عاشقانه زيستن. اگر ديگران آنگونه نيستند كه تو مي خواهي، تو خوب باش واطمينان داشته باش كه نا خواسته، تاثيرعميقي رويشان مي گذاري. انسانها همواره دراعماق زمين و قعر دريا ها، در جستجوي خوشبختي بوده اند؛ غافل ازاينكه خوشبختي دروجود خودشان است؛ مي داني يعني چه؟ يعني قلبي راكه با پاكيش جذب كننده الطاف خداوندي است، نگذارحتي غباري برآن نشيند. خداوند انسانهاي پاك را با دستان نامرئي مرحمتسش، جوري هدايت مي كند كه حتي خودشان هم نمي فهمند. بهترين چيزها را بخواه و براي پرداخت بهاي آنها اماده و مشتاق باش؛ زيرا همه لحظه ها زيبا هستند، فقط تو بايد پذيرا باشي؛ همه لحظه ها نعمتند، فقط تو بايد قادر به ديدن باشي؛ همه لحظه ها مباركند، اگر تو به حق شناسي عميق بپردازي. هميشه لحظه آخري وجود دارد، اگر تو توكل و پشتكارداشته باشي. هميشه خوشبختي هست، اگر تو بخواهي. بخواه، بهترينم؛ بخواه. آن باش كه او مي خواهد، نه بنده ي او. آنگاه برعرش استغنامستوي خواهي شد. خوشبختي آنست كه قدر لحظه هايت را بداني؛ و بدان كه لحظه ها به ما ميرسند؛ ما را در ميان مي گيرند؛ اگر لياقت بهره گيري شرافتمندانه از آن ها را داشته باشيم به دادمان مي رسند و اگر نداشته باشيم، لحظه هاي بزرگ وا پس مي نشينند، براي مدت ها. خدمت به هم نوع، خوشبختي بزرگي است. تو فقط يك بار از راه زندگي مي گذري، پس هر ملاطفت و مهرباني كه مي تواني به همنوعان خود ارزاني دار؛ زيرا كه اين راه را ديگر طي نخواهي كرد. انسان حتي تسليم مرگ هم نمي شود؛ مگر آنكه اراده اش ضعيف باشد. در آن صورت هميشه مرده محسوب است. سپهر عزيزم، زندگيت را با تلاش بساز؛ كارت را توسعه بده؛ استقلال طلب باش و آموختن علم را هيچ گاه ترك نكن. به شايان بگو بينديشد ببينداززندگي چه مي خواهد و براي رسيدن به آن نلاش كند. به هواي نفساني دل مبند كه چون حبابي مي تركد و نيست مي شود. مرا ببخش كه صحبت هاي پدرانه ام به دازا كشيد و در آخربازهم بدان كه خوشبختي بدون تلاش بدست نمي آيد و بدون سستي از دست نمي رود. آنكه هميشه دوستدار توست." پدر اكنون اشك امانم نمي دهد؛ خوشبختي من تويي پدر؛ گوهر گرانبهاي من خانواده ام هستند. حالا حرفهاي زيادي دارم كه به شايان بگويم خوشبختي لايق اوست ولايق من و تمام كساني كه ضمير پاك دارند.
|
