|
نوشته شده توسط ترجمه :ع-ت
|
|
پنجشنبه, 21 مرداد 1389 18:06 |
|
تعداد بازدید :5828 |
|
 بخش دوّم
ازدواج کردن ازدواج کردن یکی از مهمترین کارهای زندگی است ـ مخصوصاً در دنیائی که موجب ارتباط هر روزه فرهنگها، نژادها و ملّیتهای متنوّع شده و ازدواجهای بین فرهنگی، بین نژادی و بین المللی را رایج ساخته است. هر چقدر بیشتر درباره فرصتها و چالشهای ازدواج آموخته و بهتر خود را آماده سازیم احتمال اینکه به نحو صحیحی انجامش دهیم بیشتر خواهد شد. در این بخش، برای به حدّاکثررساندن احتمال ازدواجتان با شریکی شایسته، راههای آماده کردن خودتان را مورد بررسی قرار می دهیم ـ و نگرشها و انتظاراتی را که کمکتان می کنند انتخاب صحیح را انجام بدهید و جلوی سرخوردگیتان را می گیرند. مشخّصه هائی را درباره سازگاریهای گوناگونی که برای یک ازدواج مؤفّق ضروری هستند در اختیارتان می گذاریم ـ و کمکتان می کنیم که به دنبالشان بگردید.
◄ ۴► فصل تفکّر درباره ازدواج در ابتدای نوجوانی، افراد شروع به تفکّر درباره کسی که بالاخره عاشقش شده و با او ازدواج خواهند کرد، می کنند. در ذهنشان تصویری از شخصی با همه کمالات ممکن شروع به شکل گیری می کند. چهره زیبا، شوخ طبعی، مهربانی ـ فهرست، دراز و آرمانی می شود. امّا باید دست از خیال پردازی برداشته و زمان بیشتری را صرف کسب همان صفاتی کنند که می خواهند در یک همسر ببینند. این رؤیای جفت بی نقص، محدود به نوجوانان نیست؛ افرادی که در حال کار روی ازدواج دوّم و سوّمشان هستند هم آرزوی بالاخره یافتن آن فرد استثنائی را در سر دارند. واقع بین باشید. اگر کسی را می خواهید که حسّ شوخ طبعی عالی داشته باشد باید خودتان هم این حسّ را کسب کنید. اگر کسی را می خواهید که در همه حال راستگو است باید خودتان هم این حسن را تحصیل کنید. چرا باید زن یا شوهر آرزوهایتان به چیزی کمتر رضایت دهد؟ غیرواقع بینانه است که تصوّر کنید که در یک روز باشکوه به طوری سحرآمیز همسر ایده آلتان در اختیارتان قرار خواهد گرفت ـ هر چقدر هم که آرزویش را داشته باشید زندگی اینگونه عمل نمی کند. شما باید مجموعه صفات خوب مخصوص خودتان را کسب کنید تا همسر خوبی را به خود جلب کنید. ● اوّلاً، جستجویتان را از خودتان آغاز کنید. خودارزیابی در هر سنّی سودمند است؛ کمک به روشن کردن آنچه هستید و آنچه برایتان مهم است می کند. باید خیلی قبل از اینکه شروع به دنبال شریک زندگیتان گشتن کنید بعضی سوألات اساسی را حلّ و فصل کرده یا حدّاقل آگاهی مناسبی از آنها داشته باشید. زندگی یک سفر است و همسر یک همسفر. باید اطمینان حاصل نمائید که آگاهی نسبتاً مناسبی از مقصدی که به سویش روانه اید دارید، سپس می توانید امور را با همسر مورد نظرتان بررسی کرده و دریابید که آیا او با شما هم مسیر است ـ یا حدّاقل در جهت کلّی یکسانی قدم برمی دارد یا نه. باید بفهمید که چگونه انسانی هستید. آیا نسبتاً جدّی یا بی خیال هستید؟ آیا از فضای باز یا از داخل نمایشگاههای هنری خوشتان می آید؟ شاید هیچکدام، شاید هر دو. آیا به حرفه تان یک دلبستگی تمام عیار دارید؟ چگونه دوست دارید اوقات فراغتتان را بگذرانید؟ اولویّتهایتان چه ها هستند؟ در زندگی چه چیزی را می خواهید انجام دهید؟ آیا می توانید امرار معاش کنید؟ آیا به حرفه ای مشغولید؟ آیا در حال فراگرفتن آن هستید؟ ● همچنین باید از خود بپرسید: آیا سلامتی جسمی تان وضع مطلوبی دارد؟ آیا عادات معقولی درباره تغذیه مناسب و ورزش کسب کرده اید که تضمین کنند همسر و پدر یا مادر سالمی خواهید بود؟ عقائدتان درباره امور روحانی چیست؟ آیا دین راهنمای شما خواهد بود؟ عقیده تان درباره خدا چیست؟ چگونه این عقائد تعیین کننده نوع انسانی که می خواهید باشید و زندگی که دوست دارید داشته باشید خواهند بود؟ مسلّماً همه این سؤالها را به طور کامل جواب نخواهید داد. امّا وقتی زندگی خودتان را به اندازه کافی تحت کنترل دارید ـ به طوری که اساساً مسرور و شخصاً راضی هستید ـ آنگاه می توانید خوشحالیتان را با ازدواج افزایش دهید. شما فقط می توانید همان خوشحالی را که قبلاً داشته اید بیشتر کنید. نمی توانید از دل غصّه بیرونش آورید. افرادی که از لحاظ عاطفی نابالغ، دمدمی، و دائماً ناراضی هستند ریسکهای بدی هستند. آنها برای خوشحال شدن متّکی به همسرانشان خواهند بود ـ انتظاری که به ندرت بر آورده می شود. جلوتر در همین بخش دو، فهرستی از صفاتی را که باید در یک شریک آینده زندگی به دنبالشان بگردیم، بررسی خواهیم کرد. شما باید این فهرست را برای اصلاح خود نیز به کار بگیرید، چرا که هیچ دلیلی ندارد که به دنبال همسری بگردید که بسیار بهتر از خودتان است. با اصلاح خصوصیّات خود، نه فقط همسر بهتری را جلب خواهید کرد، بلکه مستقلّاً هم انسان بهتری خواهید شد. توقّعات از ازدواج ازدواج یکی از مهمترین کارهای زندگی است ـ و افراد به حقّ توقّعات زیادی از آن دارند. بعضی از این توقّعات واقع بینانه هستند و بعضی دیگر نه. برای اینکه ازدواج به جائی برسد باید به یک تعهّد استوار متّکی باشد: هر دو طرف باید بخواهند که مؤفّق شود. و توقّعات غیر واقع بینانه می توانند به طور جدّی ازدواج را به مخاطره بیاندازند. « هم تجربه شخصی و هم آمارها مشخّص می سازند که تقریباً همه افراد در ظرف چند ماهه بعد از ازدواج دچار سرخوردگی شدیدی می شوند ... زوجهائی که به طور متوسّط یک سال از ازدواجشان گذشته گفته اند که فکر می کنند ازدواج با آن چیزی که توقّعش را داشته اند متفاوت است.»12 این میزان بالای نارضایتی نگران کننده است. چرا باید افراد خیلی زیادی از ازدواجشان تا اندازه ای اظهار ناامیدی کنند؟ توقّعات غیرواقع بینانه یا غلط ناامیدی را تضمین می کنند. به عنوان مثال، اظهارنظرهای ناخشنودانه زیر را در نظر بگیرید: راستش را بخواهید، نمی دانستم داشتم درگیر چه می شدم. افکار خنده داری درباره ازدواج داشتم. واقعاً فکر می کردم که چیزی خیلی متفاوت با آنچه از آب در آمد بشود. به گمانم، قبل از هر چیز، کلّی کار و نه چندان خوشگذرانی بود. علاوه بر این، به نظر می آمد که ما درباره هیچ چیز با هم توافق نداشتیم. زرق و برق دوران کوتاه عشقبازی مان در همان هفته های اوّل شروع به ضعیف شدن کرد. بعد، شخصیّتهای واقعی مان خودشان را نشان دادند و هیچکدام از ما از آنچه که دیدیم خوشمان نیامد. پس تصمیم گرفتیم که جلوی ضرر را بگیریم، و جدا شدیم. شاید دفعه بعد شانس بیاورم. امّا شانس، دخالت کمی در مسائل دارد. در ازدواج ـ مثل هر چیز دیگری در زندگی ـ بهترین راه برای تضمین خوش شانسی این است که خودتان آنرا به وجود بیاورید. اجتناب از نگرشهای نادرست و توقّعات غیرواقع بینانه قدم بسیار بزرگی به سوی خوش شانسی خواهد بود. نگرشهای نادرست رایج● در یک حالت سعادت دائمی خواهم بود. ازدواج درهم ادغام شدن و غوطه ورساختن دو شخصیّت در یک زندگی مشترک است. حتّی وقتی که زوجین کاملاً به هم می آیند، ازدواج همیشه به طور خودکار عالی نخواهد بود. اساساً نامعقول است که خیال کنیم که همه زمان به تفریح و سرگرمی خواهد گذشت. تلاش زیادی، از تعدیلات بین دو فرد تا خرده کاریهای معمولی روزانه، صرف ازدواج می شود. ● از عشق و احترام برخوردار خواهم بود. این کاملاً بستگی دارد به اینکه چقدر عشق و علاقه در آغاز کار وجود داشته است. اینکه چقدر با سخت کوشی به طور روزانه استحقاق دریافت عشق و محبّت را حفظ می کنید نیز به همان اندازه مهم است. ● راه خودم را خواهم رفت. بله، ولی فقط ۵۰ درصد اوقات. ۵۰ درصد دیگر سهم شریکتان است. مشکل زمانی آغاز می شود که هر کدام از طرفین علاقه ای به قبول این از وسط نصف کردن نداشته باشد. ● از من مراقبت خواهد شد. ازدواج یک سواری مجّانی نیست. قطعاً حقّ دارید که انتظار برآوردن بعضی از نیازهای خود را داشته باشید، امّا باید معامله به مثل هم بکنید. در این کسب و کار، تلاش کردن باهم و منفعت بردن نیز باهم است. ازدواج یک کالسکه دواسبه است. ● آزاد خواهم شد. ممکن است آرزوی خلاص شدن از محدوده خانه پدری، مقرّرات منع رفت وآمد، و موانع، جذّابیّتهای ازدواج را بزرگ جلوه دهد. ولی شاید آدرس جدید درست مثل قدیمی محدود و ارضاناکننده از آب در آید. ● همسرم کامل خواهد بود. بله، امّا فقط اگر او را همانگونه که هست پذیرفته و برای تبدیل کردنش به تصور خودتان از کمال مدام ضربه نزنید. به همین دلیل است که همه سبک سنگین کردن و سنجیدتان را قبل از ازدواج انجام می دهید. ( رجوع کنید به فصل ۷ ) ● هرگز تنها نخواهم بود. بی کس بودن و تنها بودن دو چیز متفاوت هستند. بسیاری از زوجها خیلی غریب و بی کس هستند و بعضی از افراد مجرّد به هیچ وجه اینگونه نیستند. این مسأله کاملاً به نوع پیوند متقابلاً عاشقانه و پروراننده ای که شما دو نفر با هم به وجود خواهید آورد بستگی دارد. ● همسرم راه حلّ همه مشکلاتم خواهد بود. اگر انتخابتان را خردمندانه انجام دهید جواب بعضی از مشکلات یکدیگر خواهید بود و روی بقیّه آنها با هم یا به طور جداگانه کار خواهید کرد. هیچ فردی نمی تواند راه حلّ کاملی برای مشکلات فرد دیگری باشد. ● ازدواج به ناراحتی هایم پایان خواهد داد. اینگونه نیست. اگر هنگام مجرّدی مشکلات مزمنی دارید از ازدواج انتظار تغییر سحرآمیز همه آنها را نداشته باشید. شادی باید از درون فرد سرچشمه بگیرد. هیچکس نمی تواند مؤفّق به پایان دادن به نارضایتی درونی فردی دیگر شود. ● همسرم همه نیازهایم را ارضا خواهد کرد. باید خیلی از نیازهایتان را شخصاً برآورده کنید و از همسر یا هیچ کس دیگری انتظار برآوردن همه آنها را نداشته باشید. زن و شوهرها هم نشین، پرورش دهنده و دوست هستند ـ امّا تأمین کنندگان همه جانبه تمامی نیازها و خواسته های ما نیستند. ● عشق ما را از همه مشکلات رهائی خواهد بخشید. برای مؤفّق ساختن یک ازدواج فقط عشق کافی نیست. عشق راه حلّ همه مشکلات نیست. مسلّماً نیرودهنده، مایه تسلّی و متّحد کننده زوج است. امّا باید با تلاش، مصالحه و حتّی ایثار شخصی آمیخته شود تا ازدواج را در همه مشکلات یاری بخشد. ● بچّه دار شدن راه حلّ مسأله است. بسیاری از افراد فکر می کنند که بچّه دارشدن، یک ازدواج بیمار را بهبود خواهد بخشید. آنها استدلال می کنند که بچّه ها طرفین را به یکدیگر نزدیکتر خواهند کرد. شاید. امّا این نیز ممکن است که بچّه ها استرس بیشتری را به یک رابطه پرتنش بیافزایند. جاذبه و ازدواج یک ازدواج خوب مانند یک پیوند شیمیائی قوی، مثل پیوند هیدروژن و اکسیژن سازنده آب، است. در این اتّحاد، هیدروژن و اکسیژن از تغییرات دمائی شدید جان سالم به در برده تبدیل به بخار، مایع یا یخ شده با اینحال به محکمی به هم متّصل باقی می مانند. برای جداکردن این دو، یک فشار شدید، مثلاً جریان قوی برق مورد نیاز است. این جاذبه بنیادی، باعث جاری بودن رودخانه ها، تشکیل اقیانوسها و ادامه حیات است. به همین شکل، جاذبه قوی موجب ازدواجی بادوام می شود ـ در حالیکه آنهائی که بر پایه کمترین جاذبه بنا شده اند به صورت پیوندهائی متزلزل و بی ثبات در می آیند که در واکنش به ناملایمات یا برخورد با جاذبه ای قوی تر در طول مسیر، به سادگی از هم می پاشند. مؤفّقیّت یک ازدواج به وجود جاذبه های جسمی، عاطفی، فکری و روحانی بستگی دارد. ● کشش جسمی. وقتی که یک پیوند بیشتر بر پایه کشش جسمی قرار داده شده احتمال رو به ضعف گذاشتنش بیشتر است. تمایل جنسی ممکن است بعد از مدّتی رو به کاهش گذارد. زیر چشمها چین و چروکهائی نمایان می شوند، خطّ مو به عقب می رود، چانه ها دو برابر می شوند، و ممکن است نواقص گوناگون جسمی دیگر پیدا شده توهّمات را از بین ببرند. هم زمان، همسران بالقوّه دیگر کم کم شروع به بسیار جذّاب به نظر آمدن می کنند. جست و جو به دنبال یک جاذبه جسمی جدید ممکن است ضربه سختی به پیوند فعلی وارد کند. در بعضی موارد، یک احساس اضطرار توخالی موجود است. قبل از آنکه خیلی دیر شود، تلاشی عجولانه برای ترک همسر فعلی ـ که دیگر از نظر جسمی خیلی جذّاب نیست ـ به نفع آرمان جدید آغاز می شود. عواقب کار تقریباً همیشه یکسانند. جذّابیّتها اغلب ظاهری هستند، جست و جو واهی است و خود پیروزی، یک ناکامی ـ میزان بالای شکست ازدواجهای دوّم و سوّم نشاندهنده این مطلب هستند. کشش جسمی، با وجود اهمّیّتش، نباید تنها مبنای ازدواج باشد.● کشش عاطفی. یکی از اجزاء لازم برای ازدواج وجود احساس مثبتی در ما است ـ یک حسّ هیجان و عشق. امّا عواطف و منطق مانند آب و روغن هستند. هر کدام جای خود را دارند ـ ولی خیلی خوب با هم مخلوط نمی شوند. گاهی اوقات عواطف و منطق باهم در توافق اند و گاهی هم نه. وقتی عقل و دل با هم در توافق نیستند، نصیحت ما اینست که به حرف عقل گوش دهید. این خوب است که دیوانه او باشید ـ اگر دلائل مهمّی که باید شما را از این دیوانه بودن بر حذر دارند موجود نیستند. و اگر موجودند، دیوانه نباشید و « بله» را نگوئید. باید از انواع گوناگونی از تله های عاطفی دوری کرد. مثلاً ، بعضی از افراد می کوشند که پدر را در شوهر یا مادر را در زن بیابند. بعضی دیگر، وقتی در عشق هستند ا فکارشان مه آلود و ناواضح می شود و ممکن است سعی کنند که با انواع استدلالهای تصنّعی ـ یعنی توجیه کردن ـ هر شکّی را از بین ببرند. این افراد ممکن است حسّ کنند که محبوبشان تاکنون تنها کسی است که درکشان کرده. با هم بودن به ایشان حسّ خوبی می دهد و، تا آنجا که به آنها مربوط است، هر چیز دیگری می تواند نادیده انگاشته شود. ● کشش عقلی. هم فکری می تواند یک زوج را به شدّت به یکدیگر جلب کند. آنها می بینند که درباره بسیاری از موضوعات شبیه هم فکر می کنند، سلائق مشابه ای درباره هنرها یا علائق یکسانی در علوم دارند. شغلشان ممکن است در زمینه ای یکسان یا به خاطر متفاوت بودن برایشان جذّاب باشد. چیزهای زیادی برای صحبت کردن دارند. به نظر می رسد که هیچ وقت از دریافت افکار یکدیگر خسته نمی شوند. یک جاذبه مغزی بین آنها وجود دارد. آشکارا، این یک مبنای عالی دیگر برای ایجاد ارتباطی مادام العمر است، به شرطی که جاذبه های مهم دیگر نیز موجود باشند. داشتن علائق و قابلیّتهای مشابه یک امتیاز مسلّم است زیرا که به زوج اجازه می دهد که از مصاحبت و ملازمت یکدیگر در طیّ هزاران هزار ساعتی که با هم می گذرانند لذّت ببرند. هیچ کدام مجبور نخواهد شد که برای صحبت کردن به دنبال شخص دیگری بگردد. ● کشش معنوی. ما، به کرّات، به توافق اشاره کرده ایم، زیرا توافق کامل یعنی سازگاری کامل. و سازگاری کامل بین یک زوج مطمئن ترین راه برای باهم نگه داشتنشان است. عدم توافق روی دیگر سکّه است و می تواند رابطه را نابود کند. بنابراین، ارزشهای اخلاقی شما باید باهم توافق داشته باشند. اگر شما راستگوئی را اساس همه خوبی ها ـ چیزی که هیچ وقت نباید از آن عدول کرد ـ می دانید، مطمئنّاً نخواهید خواست که با یک فرد همیشه دروغگو ازدواج کنید. اگر می خواهید زندگیتان را وقف، مثلاً، خدمات مذهبی کنید، نباید با یک فرد ملحد ازدواج کنید. برای جلوگیری از برخوردهای دائمی، باید بین شما دو نفر درباره این موضوعات توافق قابل ملاحظه ای وجود داشته باشد. ما شخصاً خانم فوق العاده ای را می شناختیم که از این نوع عدم توافق بیش از ۶۰ سال رنج کشید. او یک فرد مؤمن و وفادار بود که دوست داشت به همه وظائف دینی اش برسد. شوهر، از طرف دیگر، رسماً یک ملحد بود که برای تضعیف اعتقاد و مشارکت همسرش هر کاری که می توانست انجام می داد. او حتّی از پیشنهاد مصالحه همسرش ـ یعنی شرکت کمتر وی در ضیافات دینی اش ـ متنفّر بود.یافتن یک همسر کامل ـ کسی که همه توقّعاتمان را برآورده کند ـ بیشتر جنبه استثنائی دارد. ولی، با وجود اینکه باید واقع بین باشیم باید یک حسّ هیجان هم نسبت به ازدواج و شخص بسیار خاصّی که قرار است محور زندگیمان شود داشته باشیم. و خود آماده سازی، کلید دستیابی به یک ازدواج خوب است. موضوع فصل بعد همین است. لينك قسمت هاي قبلي:
|
