در هفته ای پر از بی ثباتی مالی و پولی، ما از ورای سرفصل های روزنامه ها به جهانی می نگریم که به نحو غیر منتظره ای سعادت مند و صلح آمیز است.

چنین به نظر می رسد که سیاستمداران تمایل به خطر کردن دارند؛ بدین معنی که به عنوان یک تدبیر یا حیله، جورج بوش افزایش نیروهای نظامی خود در عراق را چنین توجیه کرد که در غیر این صورت، جهان« مکانی خطرناک تر» خواهد بود؛ و گوردون براون نخست وزیر انگستان نیز اظهار داشت امسال برای کشورش، « سالی مخاطره آمیز تر» خواهد بود؛ و ولادیمیر پوتین خطاب به اجلاس ناتو بیان نمود که به سبب عمل کرد دولت جورج بـوش، دنیا « پر خطر تر» شده است.

احساس خطری قریب الوقوع منحصر به سیاسیون نیست. چنین می نماید که حالات و نگرشهای عمومی نیز بد بینانه تر و درون گرا تر شده است. در صد آمریکائی هائی که معتقدند کشورشان باید نقشی فعال در امور عالم داشته باشد(%42) از دهه ی 1990، به پائین ترین حدّ خود رسیده است.  حمایت از تجارت بین المللی و شرکتهای چند ملیتی در حال افول است. مخالفت با مهاجرت رو به فزونی است. در اغلب کشورها اقلیت های بزرگ براین باورند که جهانی شدن با منافع آنها منافات دارد. گرچه احساس تهدید – از تغییرات جوی گرفته تا رکود اقتصادی - بر حسب زمان و مکان متفاوت است؛ اما وضعیت کلی قدری نومید کننده است؛ و گرایشها به این سمت و سو است که جهان بیرونی منشاء و سرچشمه ی مشکلات به نظر آید.

تعداد كودكان خياباني در سنين مختلف سالانه 123 درصد افزايش مي يابد .

چند روز پيش سر كار بودم كه اين هفته نامه به دستم رسيد . تا اين مطلب به چشمم خورد رفتم ، تا آخرش رو خوندم . بلافاصله شروع كردم به تايپ كردن ، چون خيلي قشنگ نوشته شده بود . عين مطلب را مي آورم

جامعه ايرانی مثل ساير کشورهای جهان سوم از جمعيتی جوان تشکيل شده است. متوسط سن اين جمعيت 24 سال و از اين 69 ميليون نفر، بيست و پنج در صد در سنين زير 16 سال می باشند. البته پيش بينی می شود که با افت فعلی زاد و ولد در کل کشور ( از 6/3 درصد به 1/1 درصد) که رقمی در حدود کشورهای اروپايی است، تدريجا از قاعده اين هرم کم شده و به ميانه و نهايتا راس آن بيافزايد. البته اگر اظهارات اخير رييس جمهور ايران در مورد نياز به جمعيت بيشتر در ايران به سياست دولت تبديل شود ممکن است باز به افزايش جامعه جوان کمک کند.